نام محمد امامی مالک موسسه «تصویر گستر پاسارگاد» همزمان با تولید سریال «شهرزاد» بر سر زبان‌ها افتاد؛ جوان کم‌سن و سالی که در عکس‌های منتشر شده همیشه لبخند به لب داشت و چهره‌اش شبیه تصاویر کتاب‌های موفقیت مالی بود، یعنی دقیقاً شبیه همه آن‌هایی که قرار بود یک شبه میلیاردر شوند. امامی خیلی سریع در سینما شروع به سرمایه گذاری کرد، اما خیلی زودتر از آنکه بخواهد نان شهرت عکس داشتن با سلبریتی‌های سینما را بخورد، قضیه فساد مالی در صندوق ذخیره ارزی فرهنگیان رو شد. در این بین با دستگیری محمد امامی، مشخص شد این جوان خنده‌رو خیلی بیشتر از اینکه بخواهند از او به عنوان یک میلیاردر جوان در کتاب‌های موفقیت نام ببرند، درگیر پول شده و صفرهای رقم فساد مالی با انگشتان دو دست هم قابل شمارش نیست.

از بابک زنجانی تا محمد امامی
پیش از محمد امامی، یک جوان «بیزنس من» به ظاهر موفق هم در جریان یک پرونده فساد مالی دستگیر شده بود. بابک زنجانی از لحاظ علاقه به سرمایه‌گذاری در سینما شباهت‌هایی به امامی داشت، اما تفاوت این دو در یک نکته مهم بود، امامی تیمی داشت که نگذاشتند پروژه‌های سینمایی وی بعد از زندانی شدن او زمین بماند، اما بابک زنجانی از این شانس‌ها نداشت.
با آنکه در سینما همه می‌دانستند که امامی در چه پروژه‌هایی سرمایه گذاری کرده، کارها بدون وی هم ادامه داشت و تنها آنچه عوض شد، اعتراض تهیه‌کننده‌های قدیمی سینما به پول‌های کثیفی بود که به واسطه حضور افراد مسئله‌دار به سینما وارد می‌شد.

روزهایی که امامی درگیر پرونده حقوقی‌اش بود، نگرانی‌ها از نتایج ورود پول‌های کثیف به سینما افزایش یافت، به خصوص اینکه این پول‌ها روند تولید در سینما را مختل می‌کرد. در آن ایام، سید غلامرضا موسوی، تهیه کننده قدیمی سینما در گفت‌وگو با «جوان»، نسبت به پولشویی در شبکه نمایش خانگی هشدار داد و گفت: «وقتی پول تمیز و سالم وارد سینما نشود، فساد ایجاد می‌کند و به اقتصاد سینمای ایران ضرر می‌زند. هم اکنون در شبکه نمایش خانگی چند سریال در حال ساخت است که به طور مشخص یکی دو تای آن‌ها دارند هزینه‌های خارج از عرف انجام می‌دهند، دستمزدهایشان بسیار بیشتر از عرف‌های معمول است و برای مواردی هزینه می‌کنند که اصلاً در سیستم سینما وجود ندارد. من به عنوان مسئول صنفی باید جلوی لطمه‌ای را که این فعالیت‌ها به سینمای ایران می‌زند، بگیرم. وقتی بازیگران را با هزینه‌های بسیار بالا می‌خرند، توقع بازیگران را بالا می‌برند و این خطرناک است، چون کارهای بعدی خواسته‌هایشان را برآورده نمی‌کند و همین اقتصاد سینما را به سمت فروپاشی می‌برد.»

انفعال سازمان سینمایی
شبکه نمایش خانگی همان جایی بود که «شهرزاد» در آن تولید و پخش شده بود. موسوی، انگشت اتهام را به سمت سازمان سینمایی و مسئول نمایش خانگی گرفت که مواظب ورود چنین سرمایه‌های مشکوکی به سینما نبوده‌اند، این تهیه کننده تأکید کرد: «به گمانم مسئول شبکه نمایش خانگی در وزارت ارشاد هیچ شناختی از نمایش خانگی و از تبعات ساخت این سریال‌ها و پرداخت‌های بی‌حساب و کتاب آن‌ها ندارد. وی اصلاً سینمایی نیست و از تئاتر آمده و آشنایی با فضای سینما ندارد. اگر این سریال‌هایی را که در حال ساخت هستند مردم پس بزنند چه اتفاقی می‌افتد، مگر نه اینکه ضرر آن متوجه کل سینما می‌شود؟» البته حسین پارسایی، مدیر کل نمایش خانگی سازمان سینمایی نیز مصاحبه کرد و گفت: «هیچ مسئولی با جریان پولشویی موافق نیست و ما نیز در حوزه تولیدات سینمایی و شبکه نمایش خانگی با آن موافق نیستیم. در این میان دولت در بخش‌هایی که به خود مربوط می‌شود به راحتی ورود پیدا می‌کند و مانع ورود برخی از پول‌ها می‌شود، اما بخش‌هایی که به بخش خصوصی و اصناف واگذار شده است توسط صنوف مورد بررسی قرار می‌گیرد، به عنوان مثال در حوزه دستمزد، پارسایی همچنین با بیان اینکه مخالفت با ورود پول‌های کثیف به شبکه نمایش خانگی یکی از دغدغه‌های مشترک ما با دوستان سینماگر است، وعده داد «با بازنگری در مجموع ضوابط و دستورالعمل‌ها و با همراهی و همدلی در حوزه نمایش خانگی با هنرمندان اصناف سینمایی بخشی از این مشکلات برطرف می‌شود.»

به رغم تلاش پارسایی برای نشان دادن اوضاع آرام و تحت کنترل در حوزه نمایش خانگی، تهیه‌کننده‌های سینما باز هم درباره پولشویی در شبکه نمایش خانگی مصاحبه کردند ولی هیچ تغییری در شرایط به وجود نیامد.

صف سینماگران علیه پولشویی
از زمان بازداشت محمد امامی تا امروز بارها درباره پولشویی در سینما و شبکه نمایش خانگی صحبت به میان آمده است. چهره‌های سینمایی که بعضاً به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با پروژه‌های محمد امامی و دیگر چهره‌های بدنام اقتصادی همکاری داشته‌اند، این روزها در صف اول اعتراض به جریان پولشویی در سینما ایستاده‌اند.

چند روز گذشته، چند سینماگر از جمله فرزاد مؤتمن متن مشترکی را در اینستاگرام منتشر کردند که جای تأمل دارد. در این متن آمده است: «فیلم‌هایی که با پول‌های غیرقانونی ساخته شده‌اند، نباید در جشنواره فجر حاضر باشند، نباید اکران شوند و نباید در شبکه خانگی توزیع شوند.» منیژه حکمت هم جزو سینماگرانی است که همکاری او با بانک گردشگری در ساخت فیلم «شهر موش‌ها» شائبه‌برانگیز شده بود و حالا مدعی مبارزه با پول‌های مسئله‌دار در سینما شده است. این واکنش‌ها که به نوعی تبری جستن از گذشته و فرار رو به جلو است، نشان دهنده این موضوع است که حتی اگر پول‌های کثیف در سینما برای مدت کوتاهی کام عده‌ای را شیرین کند، در نهایت تلخی آن برای تمام سینما باقی خواهد ماند.

به نظر می‌رسد در دوره جدید سازمان سینمایی که پرچم شفافیت بر افراشته شده و بعضاً گزارش‌هایی درباره عملکرد زیرمجموعه‌های این سازمان منتشر می‌شود، باید این خواسته را از سرپرست سازمان مطرح کرد که نسبت به جریان نفوذ پول‌های کثیف به سینما حساسیت نشان داده و راه‌های عملی برای جلوگیری از ورود این پول‌ها را در بدنه سینما اجرایی کند.